SÖZ VERDİM KALBİME CAYAMIYORUM

SANA.... Ben sevdaya vurgun, sevda bana küs, Aşkın cilveleri gönlümdeki süs, Can evim ebedi yangınlara üs, Aydınlık bir kelam duyamıyorum, Yârime bir türlü kıyamıyorum. Aşk-ı muhabbetle coştukça âlem Sanki ayrılığı yazıyor kalem Kör bir umut ile dolsa da çilem Namert hırkasını giyemiyorum, Yârime kötü söz diyemiyorum. Sansım gülmese de sevdadan yana, Suskum haykırıştır yedi cihana, Sürse de canımı yâd’a yabana, Tebessümlerine doyamıyorum, Yâri el yerine koyamıyorum. Günahım sevmekti sadece candan, Varlığı saadet hasreti zindan, Emin olsam bile o malum sondan, Mağrurum başımı eğemiyorum, Başka yüreklere değemiyorum. İşlenmiş tenime bir nakış gibi, Yazar kaderimi kara kış gibi, İnfazımı kesen tek bakış gibi, Canımı alsa da ayamıyorum, Söz verdim kalbime cayamıyorum... Yârimi ellerden sayamıyorum Kargülü ALMILA SON SÖZ DAİMA  MEVLA’NINDIR Sevim YAKICI