Söz, candan ibarettir.
Ve canın tek gıdası zarafettir. 

  ALMILA



Başı dik Altayları titretirdi sesiyle
Ötüken’in gizemli, sevda bakışlı kızı
Kirpikleri kalkınca şöhretli öfkesiyle
Ateşli gönüllere düşüverirdi sızı
Şimdi bozkır inliyor, gözümde tüter sıla
Türkün şanlı nişanı alnındadır ALMILA

Budunun yiğitleri koşardı ardı sıra
Savrulurdu saçları rüzgarla dalga dalga
Ayın on dördü sanki, ışıldıyor bozkıra
Selenge kadar hırçın, efsunundadır Volga
Çatıp hilal kaşını, dik gözlerini yola
Akınlardan dönmekte Kürşad’ların ALMILA

Kaldırınca başını gökten yıldız yağardı
Ay ışığı kıskanır, ürperirdi başaklar
Endamı yiğitçeydi, yüzünden düşen ar’dı
Almıla’yla coşardı, al yeleli kısraklar
Değişmedin sevdanı ne şöhrete ne pula
Binlerce yıldan beri, özlemimsin ALMILA

Saydam geceler örter şavkını pusatların
Üç kayalarda bekler, geleni Kıraç Ata
Yağmurlar yarenidir doludizgin atların
Kartallar dile gelir geceye bata bata
Kanayan bir yaranın, hatırı düştü al’a
Yorgun yıllara inat bir destandır ALMILA

Uğrular “aman” dedi, çekince hançerini
İ-Çing Katun sinsice, kahpe tuzaklar kurdu
Yarışıp kazanırken iki cihan erini
Cümle sevdalıları, yüreklerinden vurdu
Çinli Şen-King çaresiz, savruldu sağa sola
Onca yiğit içinde, PARS’ı seçti ALMILA

Tanrı dağı ağlıyor feryatlarda ceddiniz
Ecdadıma han olan vatanımda zillet var
Kalmadı belki ama ortada Çin Seddiniz
Yüreğinizde nefret ağzınızda çiğ et var
Düzen kötüye gebe, borçluyuz yıldan yıla
Gün şimdiki zamandır, diril artık ALMILA

Kapkaranlık bulutlar çökmüş Turan üstüne
İçin için kaynıyor Baykal gölü durulmaz
Bir ses gönder ALMILA, başım gözüm üstüne
Kara Kağan baştayken, aylak aylak durulmaz
Ak başlı kartal gibi, restini çekip kula
Düşlerimden çık artık, gel ne olur ALMILA 

Hilalli_Hâlem

Kargülü ALMILA

 -Bu kızların yanlarında erkek bulunmuyor mu?
-Hayır!
-Tuhaf şey! ......
-........
-Haydi, şöyle bir at gezintisi yapalım. Biraz sonra dört çinli yola çıkmış. Orkun Irmağı kıyısında kızların kımız yaptıkları yere doğru gidiyorlardı.
.......................
-Hele hele bakın dedi. Şu kızların hepsinde de yay ile sadak var. Bir de kılıçları olsa çeri olup çıkacaklar.....
-Kılıçları yoksa da yarım kılıç demek olan bıçakları var.
Şen-king atını yavaş yavaş güzel kızın yanına sürdü.
-Bana biraz kımız verir misin? dedi.
Kız cevap vermedi. Yalnız dolu bir çamçağı Çin beğine sundu.
Şen-king kımızı içtikten sonra çamçağı geri verirken üç arkadaşını göstererek
-Bunlara da verir misin? dedi.Kız gene hiç söz etmeden üç çinliye birer çamçak kımız uzattı. Şen-king kesesini çıkartarak kıza bir çin altını uzattı.
- Al bakalım, bu kadar yeter mi? diye sordu. Kız ise parayı almadı..
- Ben kımızı satmadım. dedi.
- Ya ne diye verdin?
- İstediğin için verdim.
- Benim kim olduğumu biliyor musun?
- İçing Katun' un kardeşi olacaksın.
- Nerden anladın?
- Ötükendeki çinliler Türkçe bilir. Sen daha öğrenenmemişsin.

- Peki! Siz burada korkmuyor musunuz?
- Kimden korkacakmışız?
- Çin beği, güzel kızın her sorusuna sıkılmadan cevap verdiğini görünce umutlanmıştı. Artık yılışmanın çağının geldiğine hükmetti ve kızın gözlerinin içine bakarak sırıttı.
-Kimden korkacaksınız? Mesela benden.
-Çinliden korkulur mu?
Çin Beyi, kızın sıkılıp kızarmasını beklerken, onun taş gibi karşılık verdiğini görünce hopladı.. Fakat bozulduğunu belli etmek istemeyerek gene sordu.
-Öyleyse neden böyle pusatlı geziyorsunuz?
-Yolda bir hayvan saldırırsa korunmak için.
-Şen-king sustu.Kızmıştı......Tam bu sırada ta karşıda tümseğin ardından bir atlı çıktı. Derken atlılar çoğaldı. Biraz sonra 200 kadar atlı kızların ve Çinlilerin olduğu yere doğru at sürdüler.........Öndeki dolu dizgin sürerek kızların olduğu yere yaklaşıp bağırdı: 
 
-Kızlar! Batı Kağanı Tüng Yabgu Kağan'ın elçisi Kül Er Tekin'e yol gösterecek kimse yok mu?
Bu sözler üzerine bütün kızlar başlarını kaldırdılar, hepsi birden Çin beğinin karşısındaki güzel kıza baktılar. Güzel kız, atlıya doğru gitti.:
- 'Sizi Kara Kağan'ın otağına götüreceğim' dedi. Sonra bir kıza seslendi.
-Gün Yaruk! Kısraklara sen bakıver!
Bunu söylerken atına bindi.................
Güzel kız 'Haydi gidelim' diyerek atını sürdü......Şen-king bakakalmıştı:
-'Van-zin-şan! Bu kız kırk yıllık binici gibi ata biniyor 'dedi.
-Evet beğimiz. Türkler at üzerinde doğup at üzerinde ölüyorlar.......
Şen-king'in canı sıkılmıştı. Kendisine en yakın olan bir kıza yaklaşarak sordu:
-Bu giden kız kimdir?
-Işbara Alp 'ın büyük kızıdır.
-Neden elçileri o götürdü?
-İçimizde en arı soylu odur.
-Adı ne?
-A L M I L A!
.......
......... H. Nihal Atsız, Bozkurtların Ölümü, Ötüken Yayınevi-1974, Sayfa:52,53,54,55  

KAVGAMIN ŞİİRİ