Yıllar önceydi
Puslu bir Eylül sabahı
Kampus kantininde tanışmıştık onunla
Daha dün gibi gözleri kömür karası
Sözleri gönül yarasıydı Vurulmuştum
Koç gibi delikanlı derler yaİşte tam öyleydi
Özü sözü birMertti,sertti,erkekti
Aşık olmuştum
Platonikte olsa O benim aşkımdı seviyordum
Göz göze gelince Boğazıma bir şeyler düğümlenir
Kekeler konuşamazdın
Ağzım kururdu titrerdim
O ise öylece bakar susardı Aynı okuldaydık
Benimle ilgilendiğini hissederdim
Konuşmazdı Yan yana gelirsek
Lafı ben açar beklerdim
O havadan sudan konuşur
Araya laf karıştırır Çeker giderdi
Bazen günlerce gözükmezdi
Özlerdim Beni sevdiğini söylemesi için
Her numarayı yapardım yemezdi
Çay içelim derdim gelmezdi
Telefonumu verirdim aramazdı
Kitabının notlarını alırdım
Verene kadar istemezdi
Eline dokunurdum Çaktırmadan çekerdi
Yalnızca kantinde yakalardım onu
Gider otururdum yanına
Çay alma bahanesiyle kalkardı
Dönünce tam karşıma otururdu
Göz göze gelirdik hissederdim
Beni sevdiğini gözleri söylerdi
O söylemezdi
Sinirlendiğini belli etmemeye çalışarak
Çayını yarım bırakır Sigarasını söndürür
Kalkar giderdi çıldırırdım iki bin içerdi
O hep gitti Ben hep bekledim
Böyle geçti tam üç sene
Okul bitmek üzereydi ve
Benim doğum günümdü
Onu da çağırmıştım
Her zaman ki gibi gelmez diyordum
Ama geldi ilk defa geldi
Sevinçten uçuyordum
Kapıda onu görünce
Her şeyi göze aldım
El alemim içinde Boynuna sarılıp
Bağıra çağıra
Seni seviyorum lan dedim
Seni seviyorum Rahatlamıştım
Arkadaşlar aptallaştılar
Ben utançtan kıpkırmızı
O elindeki bir tek kırmızı gülü
Uzattı bana
Lanet olsun dedi lanet olsun
Bende seni seviyorum
Göz gözeydik ağlıyordu
Acı bir gülümseme vardı yüzünde
İçeri bile girmedi Kapıdan dönüp gitti
İçimde fırtınalar koptu o gidince
Yüreğim acıyordu
Seviyordum Seviliyordum
Ağlıyordum gitmişti
Aylar sonra gazetede gördüm resmini
Okulunu bitirmiş
Öğretmen olmuştu Güpegündüz
Yol ortasında
Öğrencilerinin gözü önünde