ALMILA - KAF DAĞINDAKİ SEVDAM

------------ Sevda Sürgünlerine

Sürgündeki Sevdalara;

Boşuna heveslenme etmem sana intizâr,
Ben seni kaderime nakışlar gibi sevdim.
Bu ahsen-ül kıssa da değse de aşka nazar,
Nehirlerde tersine akışlar gibi sevdim.

Asırlara dokundu sana değmeyen yüzüm,
Yıllar, yollar eskidi tükenmedi gündüzüm,
Kapından kovsan bile yüksünemem can özüm,
Seni şâhikalarda çakışlar gibi sevdim.

Canıma sızın düştü kimseye ses etmedim,
Bahtım sevdaya küstü yine de pes etmedim,
Umudum tükense de ele heves etmedim,
Çıkılması farz olan yokuşlar gibi sevdim.

Sen benim her şeyimken ben sana el gibiydim,
Yalnızca sevdiğine dillenen gül gibiydim,
Yandığının farkında olmayan çöl gibiydim,
Hasretinle harlanan yakışlar gibi sevdim.

Varlığınla avundum ömrüme sefâ diye,
Korlanmış yüreğime tuz bastım şifâ diye,
Kaderine adımı yazdırdım vefâ diye,
Ömre muhayyel olan bakışlar gibi sevdim.

Kargülü ALMILA’yım bir sevdâlı hâl idim
Hicretlere adanmış aşklarda muhâl idim
Zümrüd-ü Anka gibi tek sana meyyâl idim,
Seni Kaf Dağlarına çıkışlar gibi sevdim.
-Ben seni Kaf Dağına çıkışlar gibi sevdim!
2011

Hicret Kuşu
Kargülü ALMILA

Sevim Yakıcı

Bu şiirin hikayesi:

Ölümsüz bir sevdanın avuçlarına düşen, kızıl akşamlarda yazıldı hikaye..
Her zamanki gibi Zühre'nin ağladığı saatler dokundu sonsuzun dudağına ve sağır kalpler bile titredi o an!
Bir buse kadar sıcaktı sevgilinin alnına usulca bırakılan.
öyle dik, öyle mağrur, öyle onurlu
kırkikindileri utandıran
Ve bir kadının,
Hicretlere adaklı, ruhu çalınan bir kadının gözleri
günün battığı yerde tüllenen şafakları saydı.
Orada
O vardı!

NURAY ALPER'den

Sevgili Kargülü;

Uzun zamandan sonra sevdâya ithaf ve isnâd ettiğin o güzel şiirlerinden birini okuyabilmek mutluluk verici ve hikâyedir ki şiir kadar etkileyici...Nice bilmek ve bulmak temennisiyle hoşbuldum!

On dörtlük hece ile kaleme aksettirilen duygular tüm hüznüne inat ayın on dördünün hükümrân olduğu gece kadar güzel.

Bir çocuğu öper gibi öper 'O kadın'ı da şehir gözlerinden. Gözlerinden her akşam mehtâba âşinâ gemiler geçer. Ruhuyla beslenen kasırgaların karanlık hülyâlarını duyumsamadan aşk ona secde eder. Mâtemdir, ağlamaklı gider. Bir çocuğu sever gibi sever o kadını da saçlarından gece; yokları varlığa, ırakları yakına kurban eder. Mavi bir boncuk kılıp döker incilerini en mazlum yarasına. ki âh sızısından kaç kere hicâb eder?

Elest bezminden câna dokunur kadın çığlığının semâsı, melekler ürker...Gözünde nağmeler şâhı binbir kere adımlar şehrimin ürkek kaldırımlarını; yağmuruna zühre düşer. Yanar cümle üşümekler. Yıldızlarda açar ateşten çiçekler; figânıyla rakseder.

Sürgüne aşinâlığı olan halvet gibi granit uykusuna dalan mâşuk ise vurgunların telâşını yudumlar gülün nezâketle kırılan dalları duasında...Su içinde çölü, sükût içinde kargaşayı yudumlar. Aşığın azapla çalınan ruhuna yine, yeniden sevdâlandığını bilmeden döner eskimeyen yüzünü tebessümle cürümlere, üzerindeki tertemiz heybeti bilmez ki hangi karanlık harflerle karalar.

Güllerde kar; kelâm efkâr...Hangi hükmün simsiyah cinayetine sindi karar? Yine de müsterih olsun sararan yapraklar arasındaki granitin azap harfleri. Ardından her akşam bir kargülü dua eder; sabahlar ağlar.

Zehirin lezzetiyle bala küsenler ve zahmetteki rahmeti görebilenler takdir eder ancak seni abla'm...Her akşam zühreye bir gözyaşı ekenler anlar. Aşk'ı kirle beslerken onu bambaşka ruhlara bürünerek süsleme çabasına girenler değil...

Allah kalemindeki arşı ve aşk'ı daim kılsın...
...ve şiirlerini cümle kötü nazardan muhafaza buyursun.

tebrik ve saygı ile.