Mademki karşılıksız sevmekmiş alın yazım,
Son defa görüp seni öyle ölmek niyazım,
Gönül gülistanında çaldıkça kırık sazım,
Mahzun bakışlarımın hatırı düşer güle,
Ben esen yel olurum sense bir Beyaz Lâle!

Ak ellerim aşk yazar bakışlarım nem taşır,
Cennetteki gözyaşım vicdanına bulaşır,
Huzurla dolan yelken ötelere ulaşır,
Masum dokunuşlarım resmini çizer tüle,
Uhrevi sevdaların mabedi Beyaz Lâle!

Hüznün yakarışıyken gözbebeğindeki çil,
Dumanlı bakışları tercüme ediyor dil,
Sır testisi delinip yüz göz oldukça sefil,
Gecelerin feryadı mührünü vurur dile,
Meryem’de ki saflığın sureti Beyaz Lâle!

Sen Saba Melike’si kurulmuşsun tahtına,
Sen erişilmez vuslat imrenirler bahtına
İki cihanda sadık kalacaksan ahdına
İhanet çekenlerin onurudur bu çile
Mateminle inliyor sevdalar Beyaz Lâle!

Cümle alem içinde gönlüm sana ram oldu,
Yalnız seni diledi senin için kahroldu,
Bezm-i Elest’ten gelen sürgün miadım doldu,
Gıpta ettim ruhları besleyen nur sebîle,
Rüzgârları üfleyip tüllendir Beyaz Lâle!

Yılların adı hasret aşkın ise intihar,
Gözlerin darağacı, sözlerin infazdır yar!
Beni ellere verip açacaksan her bahar,
Son dileğim huzurun, ismim alnında hale,
Öp beni yıldızlarla, öp artık Beyaz Lâle!
------ 
Sevim YAKICI (Çakıcı )


 'COŞKUN ÇORUH' dergisi ARALIK-2007 sayısında yayınlanmıştır.
İsimsiz ve izinsiz kopyalanması suçtur!

************************************************
*Uhrevi sevdaların mabedi Beyaz Lâle! *
*Meryem’deki saflığın sureti Beyaz Lâle*
Devâ olsa her sadrın gönlündeki melâle
Erişir her gönülün bezmindeki gülüne
Can atar Beyaz Lâle ak kalan KARGÜLÜ'ne....Mustafa BENKLİ 

NURAY ALPER'DEN

Kaç lâlenin asırlara hükmeden beyazı işlenir ki bakışlarına ellerin çığlık çığlık...Her gece siyahı kırlaştıran nura düşerken kaderin cilvesi, küçülen dünyaya gülümsemektedir omuzlarına astığın ağır yükü koruyan libas...Oysa ağlamaya başladığı yerde huzurludur kar gülleri...

İnsan; sırtını çevirdiği uçurum kıyısına dönüp bakabilir mi yeniden? Dilini yakan sözleri takvimlerle yırtıp atmışken duacı olabilir mi kelamın gelişine? Yangını kendini yakan bir mahşerden kaçmışsa ebedî, kurtulmuşsa bitmez sanılan titreyişlerin kabuslarından, sığınmışsa ciğerlerini katleden bir azabın en günah yanından Yaratanına kollarını ölürcesine açabilir mi hala; her defasında?..Her gün ölmek, her damla da can vermek sevilir mi böylesine? .Bunun cevabı hepimizde 'hayır' dır...Kargülü'nde değil...Çünkü o baharda değil, herkesin soğuğundan sığındığı karlarda açar...Çünkü ar güllerini sıcaktan çok soğuklar yakar...O, her seher yandıkça yanmaya susar.

Koparıp bir çileyi atamazsın gönlünden..Cevabı zor, çünküsü meçhul, yanıtı sükût bilinmezlerce...ama sebebi olur her kahrın parçalanmışlıklar kadar...Çünkü o çile hep ak kalmayı başarmıştır sende...Ah edemezsin ki canının zaten yanmakta olan tarafına...Kendini ateşe fırlatmak isteyen ve zaten gözlerine ihanet eden küçük çocuğu orada bırakıp gidemezsin. Önünde kocaman bir yol vardır elmas işlemeli...Birleştiripte kirpiklerini, kapatamazsın ki gözlerini...Seni güzel kılan çileyi o küçük çocuğun ihanetinden almışsındır çünkü...Seni en büyük menzile ulaştıracak olan eyvah, o çocuğun yüreğine batırdığı dikenlerin yolundan geçmiştir..Söz bu acıyla güzelleşmiştir...Zehiri tadınca küsersin bal'a...

Anladım can. Anlamsızlığa inat anladım seni, anladım inan.

Şiir hüznün ellerinde bir su gibi berrak duruyor.
Kelimeler azar azar tükeniyor lügatimde, mısralar yüreğimi azarlıyor.
Sürûruna 'zulüm' diyen bir insanın takındığı ayıp kadar utanıyor şiire bakan yanlarım...
Her şiirde bir Kargülü ölüyor belki ama binlercesi bırakıyor ismini yarınlara...
Ne büyük ve beyaz bir özlem yankılanıyor şiirin duvarlarında...

Kendini yitirmeye çalışan bir ak'ın şair ellerince beyaz tutulma gayreti...Ne vakit baksam sana Kendini utandıran ah'ın yanaklarından tutup gözlerine bakmasını sağladın...için için ağladın ama hiç kaş çatmadın...

Şiir bende derin etkiler bıraktı abla...
Çünkü çok'ta olana çok uzaktı...Ulaşılmaz duyguların mehtabıydı...

uzat şimdi ellerini 

Seslendiren:Bir dost