Mevlâm ile Hasbihâl*- En Büyük Yâr'e Ey gönül sultanım eşsiz sevgili, Ben sana divâne ben sana deli, Yormuyor gönlümü sevdânın eli, Esirgeme benden cennet yelini! Bezm-i Elest'inde şâhidin oldum, Sende kaybolmaya hevesli kuldum Varlıkta aradım yoklukta buldum, Yalnız sen bilirsin, kulun halini! Yine alevlendi yüreğimde har, Affına sığındım en sevgili yâr, Vuslatın özlenen mukaddes bahar, Beklerim âhirde, her visâlini! Nefsim halâ nankör, isyankar halâ, Haddini bilmiyor sefil budala, Yine de af bekler bin umut ile, Çekme üzerimden şefkat elini Ben kulum, mücrimim Rabbim Ekber'sin, İlâhi lütfunla sen var edersin, Ortaksız, benzersiz, misâlsiz BİR'sin, Döndürme yolundan aciz kulunu! Zatın şâhânedir kudretin mutlak, Kapatma kapını eyletme firâk, İdrâkin aczini ettikçe idrâk, Nakşet yüreğime nur cemâlini! **************************************** Uçurum başında gördüm nihâyet Ölümden habersiz kör enâniyet Fazlından kuluna eyle inâyet Koydurma mîzana bir ahvâlini. AŞIK CİNASİ (Ekrem YALBUZ) sayfalarım doldu hep günah ile yüzüm yok huzuruna varam diye ben isyankar kuluna lütfeyle lütfunla bakabileyim cemaline...ÇÖL ŞULESİ (Bahtinur CANO) Merhametin emin sığınağımdır Ah nefsi emare aciz yanımdır Gözümden süzülen sağanağındır Yıkayıp ruhumu sar Kemalini BÜYÜKANNE (Ümran TOKMAK)

Sevim Yakıcı

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiirin hikayesi: ŞİİR Sevgili Kardeşim Nuray Alper’in Mevlâ ile hasbihâl ettiği “Sevgilim! ” adlı yazısından üzerime sinen tefekkürdür. 'EN BÜYÜK YÂR'

ZUHAL YILDIZINDAN:

Damladan deryaya koşan yolculuk, varlık kapısının sırrını araladı. Ölümün dirilişine susayan vurgun ki neyde inleyen baharı da yaraladı. Nice çok görüp bildim sananları bile kader acze mâhkum ederken eller; kalpten gizli nasıl iş yapar? Yazılan ellerin yalanıysa yüreğe hesap sorma vaktidir. Gönülden emir alan eller masumsa o vakit gönülden ellere ulaşan yollara düşürürüz sualleri! Değişir mi sanırsın müspet cevaplar? Şu hâlde gönül ikliminden kopup dünyaya düşenleri anlamsız sorgulayan, anlamsız vurgulayan, anlamsız yargılayan gözlere sormalı Mevlana diliyle gerçekleri. .Yusuf’un gönül kadehinden kardeşleri zehir içerken Yâkup şerbeti tatmıştı. Aynı vücutta hayat bulan hâl Yakub’a ikram, kardeşlerine ziyân olmuştu! Sen Yâkup libasını giymeyi arzular mısın?

Kargülü;

Yazdığın bu şiir benim de onur olarak göğsümde taşıyacağım hatıralardan olacaktır. Sayfan ile paylaştığın ve dakikalar içinde kaleme alıverdiğini bildiğim şiir; Sevgilim’deki manayı zekasıyla değil keşfiyle idrâk eden nice kalbe ses olmaktan öte, senin içindekileri katre katre sunmandır. Gördüğün Sevgilim’e yol alan dua, mutlak yârime yakaran cüretkâr mektup, O’nunla dolan tek-bir an’ın kaleme vuran teslimiyetidir. İçtiğin Yusuf hayalinin ikram olan gerçek tarafıdır! Öyle zamanlar var ki ömrümüz bir daha yakalayabilir mi yahut o anları ömründe kaç kere yaşayabilir tartışılır. Beni vesile kılarak kaleme aldığın bu şiiri hissetmesen, o sese dokunamasan yazamazdın..ki o ses kargülümün hep solunda gizli..Veda Hutbesini okurken Allah Resûlü sadece Ebu Bekr o derin manayı sezebilmiş, herkes şaşkın bakarken o lâtif gönlü yasa bürünmüştü...Allah insana Ebu Bekr tabiatına meftûn, o dostluğun gölgesinde yürüme gayretinde olan dostlar versin!

Ve dilerim Mevla herkese bir argülü armağan etsin...

Öptüğüm ellerine sonsuz saygı ile 

N.ALPER