Söz, candan ibarettir.
Ve canın tek gıdası zarafettir. 

Kargülü_ALMILA

Kar Gülleri Nicedir hasret kaldı kar güllerine kar taneleri, Yanar yüreğindeki sevda söndürmez kar taneleri, Gözünden dökülen gözyaşı değil de kar taneleri, Alır götürür ılık bir Şubat gününe kar taneleri, (B.K) ................................ Kaç fasıl geçer gider de, ardından ninnisi kalır rüzgarlı gecelerin. kuru dallardan dökülür, konfeti yerine ey yar; kar taneleri, üzerine “kar güllerinin”... ..........kızıla boyar dökülen yapraklar çileyi ..........savrulunca rüzgardan beyaz etekleri, ..........gök narların ninnisiyle ağlar sevgili, ..........geceleri `kar gülleri` serçelerin ürkekliğiyle yağan yağmur ardındaki feryatları yıldırımların şükür sızılarıyla inletir gönülleri bir konçerto duyulur, çok uzaklarda yalnız, munis bir edayla eğilir secdesine dallar, beyaza süzülür, gökyüzünden kaygılar, dökülürken kutsal merasimine gecenin, .........“ay bir taraftan sahitlik eder sevdasına, ...........bir taraftan da yıldızlar” (*) yosunlarıdır gövdelerin, baharlara tutunan, uğultusudur yorgunluğun, dallara vuran, titreyen ellerimdir, sana uzanamayan, tiz bir çığlıktır geceyi bölen, uğursuz, .........üşüyen yüreğimdir, sevdasına inanan... Dinle; bir beste fısıldıyorlar, periler güftede kar güllerine: ..........“kaderimdir tek başına savaşım yücelerde, ...........usul usul inen sancılı gecelerde...` SUNU: hisset sevgili, ateşinden içimde yananların, Yusuf’un suskusundan Züleyha’ya düşen hüzünlü ah’la, azaplı saatlerde duadadır “kar gülleri”… (*) (m.y.ayan) alıntıdır

Sevim Yakıcı

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.