-------- Name-i Köz ......Bir Şiir, Bir mektup; Ya Rabbim aşkına hasret bu canım, Kanmaya talibim “yar” diye diye Gönlüm sensiz viran, kasvet cihanım Anmaya talibim “sır“diye diye Gonca vermez dalım, toprağım çorak Gülistanlar harap, vadiler kurak Tebessüm imkansız, çözümse firak Onmaya talibim “zor” diye diye Mahcuptur yüreğim eğiktir başım Özledikçe seni dinmiyor yaşım Bittikçe sürgünüm doldukça “boşum” Dinmeye talibim, “ver” diye diye Ezeli varlığın ruhumda sükut Ebedi huzurun gönlüme akit İmanım arttıkça hayatım sakıb Sunmaya talibim “kâr” diye diye Kestirmeden gittim hezimet gördüm Kendimden geçtikçe sırrına erdim Artık kul olmaktır en büyük derdim Yanmaya talibim, “nur” diye diye Name: Nedametle kırık bir beniz bırakırsam sayfalara..yok,kalkamazsın altından....Hani alem-i ervahta verilmiş sözün hükmü? Benim cennette gelinlik diye giyeceğim kefene ne oldu? ...Yorgunum bahar..... Kanımda dolaşan virân bir bahçe var.... Belki bir şarkının en dokunaklı tarafıydın sen....Bir yıldızın kayıp gitme an'ıydın... Ondandı böylesine ulaşamamışlığım...En ücra tarafıydın gözbebeklerimin,en siyah bakışıydın yine yağmura.... Sen ıslanmışlığımdın yağmurda....Ürkekliğimdin inadına yaşama.... Sen benim en yalnız tarafımdın....Hiç yüreğine sığdıramadığın sığınağım... Meğer ne çok kendime sığınmışım öfkenden....Niye böyle yaralıyorsun yâr addettiğim? Koyu bir bakışmanın, sıcak bir gülücüğün hatırına bir defa sussun sözlerin.... Y o r g u n u m yar...... Senden aldığım ne varsa hepsini koydum yerine....Bir kendimi bulamadım yine kaybettiğim yerde....Senin sıcacık şefkatin ulaştırsaydı çatlayası yüreğimi Allah'a.... Hiç değilse gazabından sığınmasaydı yarınım...Her gözyaşım mahşerde borç yazılırken hanene sen bilmeden yaşıyorsun.... Yo r g u n u m yâr...... Sanma ki kendime ait bir yorgunluktur bu yalnızca.....Dağıttığın her değerli an'a, kıymet bırakmadığın nefessiz sabaha yorgunum....Sana, senin için yine yorgunum....Yutkunduklarımca, sustuklarım kadar..... Sana seni sevdiğim kadar yorgunum......Çöldeki susamışlığım gibi.... Y o r g u n u m Kalbinden sürgün olduğum günden beri virane şehirler intizarımla zelzelede. Çile gerdanlığımda bir kırık yakut parçası sevdam…..Sabır tesbihimde zarif bir inci dizisi sızılar… Ey bedbaht ruh. Aczindeki azab seni daha ne kadar oyalar? .. Çaresi nüvesinde saklı çilem nefsimi yakar. Rabbe yaklaştırır an be an...Başka ne istenir ki O YAR dan..Eğik başım yalnız sanadır ey büyük Rahman! O'na gitmeye karar kıldığım andan bu yana,gözbebeklerine baktığım an'ın büyüklüğü kadar... Y o r g u n u m artık.... Y o r g u n u m Yâr...             facebookta Paylaş

Sevim Yakıcı

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiirin hikayesi: Bu “Name-i köz” köz olup yüreğimi dağladı, Ardınca Melekler yas tutup bulutlar ağladı, Beşeriyet ağıtlar yakıp karalar bağladı, Fahr-i Alem’in (sav) Firdevs’e irtihalinden beri.  Bu “Name-i köz” yorulamaz buradan, Şairini hiç mahcup etmez Yaradan, Bir de Berzah’ı kaldırsalar aradan, Rü’yet’e de talibdir, “Yar” diye diye...  (24.03.2006. B.K. )