ALMILA - Vazgeçmem Yar Yolundan

SON UN BAŞLANGIÇ DUASI

Bu şiirin hikayesi:
***Duygularım hisli, hızır gözyaşım
Söz yangınım üfler, susmaz âvâzım
Medine şehrinde nevbahar yazım
Çok görme ravzanı Yâ Resûlallâh! ***

Vazgeçmem Yar Yolundan
Alnımın Ak Yazısına;

**Bu sana son şiirimdir beni Hakka ulaştıran Sevda/ Nihayet İzafî gölge aradan çekildi...

Bilsen nasıl incinir, seni yazmayan kalem,
Nazarından korunsam, vazgeçmem YAR yolundan
Zulüm sabra yenilip, nihayet bulsa çilem
Atlaslara bürünsem, vazgeçmem YAR yolundan

(Kelimelere hüküm giydirmişliğinden beri “yol”una baş koyuşumda bu ilk basamağım...Veba saçan kin’in zulmünden ziyade kutlu çileye akmayı bilseydi gözyaşlarım, ah’a hiç yenilmeyecekti dualarım.... ve sınırsızlığa yelken açar tövbe kapılarım...
Nûn’a yorulan sitemlerin sin’inde, Suskuyu susturur sabrım....)

Kör kurşunla vurulup, kana boyansa tenim
Kanmaz yürek yangınım, toprak olsa bu canım
Ben senden hayat buldum, hem kendimim hem sen'im
Varlığımdan arınsam, vazgeçmem YAR yolundan..

(İns soyundan gelmişti insan; sırta saplı bıçakları da yoran...
Ben; merhamet bakan bir gözbebeğinin sabrına aşık olduğumu sanırken; O gözlerin nefretle çoğalmasında buldum Hakkı.... Gördüğüm,sadece Rab tecellisinin aynalara yansımasıydı.... Kendini davaya adamaya kararlı bir kalemin buluşunu Azrail mi önleyecekti? .. Artık yangınları da yakarım...)

Suya hasret çöl gibi, içsem kadehte zehri
Nura hasret gül gibi, aralasam o mührü
Bir ömür tükense de, tükenmese yar kahrı
Zincirlerle sürünsem, vazgeçmem YAR yolundan..

(Çölde serabı arayan bir yokluğun öz suyuydum belki...
Bundan mıydı ırmak içinde damlaya susayışım? Özlemi ayna yapıp ta kendi suretimi görmüşüm meğer sevda yanında..... Ellerime sürülen ezelî kanın hiç durmayacağını bildiğim halde kendimi O’na adadım......
Çekildin bahtımdan yâr addettiğim duama....
Gittin secdelerle aramdan..)

İçin için yanarken, yarin burnunda tütsem
Umudu ve hasreti, ömre sermaye etsem
Bin yaşam heba edip, bin serveti tüketsem
Kefenlere sarınsam, vazgeçmem YAR yolundan

(Mevlana’nın çukura düşen kadına “Kalk Ey Rabia” diyen nidâsı olmalıydın sözde sen! Dürüstlüğün heba ettiği hayalı bir yaş olmalıydın seherime sürülen.... Kırık kanatlı bir kelebeğin gizli duası olmalıydın semaya yükselten… Ve omuzlarına baş koyan yaralı bir ney sesi olmalıydım ben.... Hayali de susturdun artık yolunda.....
Canımın kanından çekilen!)

Desem ki Mecnun yalan, Leyla’sı hiç olmadı
Şirin'e sevda yalan, Ferhat dağı delmedi
Kerem aşk ile yanıp, Aslı alev almadı
Aşka kafir görünsem, vazgeçmem YAR yolundan

(Sonluk’ta can bulan varlık; ölümle gelen doğuşmuş meğer... Ve yeniden dirilişiymiş aşk sanılanın, Hak katındaki... Mecnun varsa eğer,O’nun; Leyla’sını tanımayan sözü olayım.... Ferhat’ın yok saydığı dağın; ”ar”ıyla sabrına kanayım.... Sükûtu olayım varsa Leylâ’nın.... O’na giden,O’nda yiten,O’nda kaybolan sonun başlangıcı olayım.... Sen,en meçhul duam kal…)

Sevim ÇAKICI (Kargülü ALMILA)