MAHŞERİN GELİNİ



İmrenince kâinat gönlümdeki saraya
Merak etti duyanlar bu sevdalı kadını
Nazar edip kem gözler bahtıma doğan aya
Kırdılar kalemimi yazamadım adını

Taşındı gözyaşımız nehirlerle ummana,
Yıldızlarla yazıldı ismimiz asumana,
Kalbi kırağı vurup söz düşünce fermana,
İnledi dağlar taşlar duydukça feryâdını.

Ruhum şahikalarda açan asi çiçekti,
Gönlüm senin çileni hep rıza ile çekti,
Beni vazgeçirmeyen o devasa yürekti,
Hiçbir kul dolduramaz bu aşkın miâdını.

Ne tamamen vazgeçtin ne de elimden tuttun,
Ne hatırda yaşattın ne de tümden unuttun,
Sen ömrüme manayı çiseleyen buluttun,
Yağdıkça yüreğime silemedim yâdını.

Kınalı Yapıncak’tım, bazen de bir ALMILA !
Güldeste oldum bazen ya da gurbette sıla,
Bazen de K/argülü’ydüm restimi çekip kula,
Mevlaya ısmarladım, sevdamın murâdını.

.............

Gerçek sevmek herkesten çok değil, kendinden çok sevmektir

Bir ay, bir yıl, beş yıl...

Beklenen beklemeye değiyorsa elbet beklenir.

sevim çakıcı (yakıcı)

Kargülü ALMILA